Laparoscopische Sterilisatie - Een kijkje achter de schermen

Laparoscopische Sterilisatie - Een kijkje achter de schermen

In maart is het bij ons de maand van castratie en sterilisatie bij honden, katten en paarden. Tijdens deze maand kun je niet alleen profiteren van mooie aanbiedingen, maar ook van een goede dosis aan extra informatie van een echte expert. Daarom zijn we erg blij dat we vandaag onze eerste gastblogster mogen verwelkomen! Thamar de Lange is dierenarts bij A7 Noord Dierenartsen in Drachten, en deelt vandaag haar ervaring met een laparascopische sterilisatie:

“Vandaag het verhaal van Lizzy, een vrolijke, onbevangen Labrador Retriever van net één jaar oud. Om problemen met de baarmoeder te voorkomen en om de kans op melkkliertumoren te verkleinen heeft de eigenaar van Lizzy ervoor gekozen om haar te laten steriliseren. Lizzy is inmiddels één keer loops geweest en we zijn nu ongeveer drie maanden verder. De eigenaar van Lizzy vindt het belangrijk dat Lizzy zo min mogelijk hinder ondervindt van deze ingreep en is daardoor bij ons op de kliniek terecht gekomen. Lizzy wordt vandaag met een kijkoperatie (laparoscopisch) gesteriliseerd, of eigenlijk gecastreerd, aangezien de eierstokken volledig worden weggenomen.

Door de lange gang van A7 Noord Dierenartsen komt Lizzy vrolijk op me af. Een paar bezorgde ogen van de eigenaar kijken me aan. Met een geruststellende glimlach stel ik me, vanachter mijn mondkapje, voor: “Mijn naam in Thamar de Lange, dierenarts, welkom in Drachten!”. Ik onderzoek Lizzy vlot waarna we haar, in het bijzijn van de eigenaar, onder narcose brengen. De eigenaar kan lekker naar huis en ik en mijn assistent Monique gaan snel verder met de voorbereidingen.

Nadat Lizzy is geïntubeerd en aan het infuus ligt, leggen we haar op de speciale kanteltafel die we gebruiken bij deze mooie manier van opereren. Ze wordt vastgemaakt, haar buik gewassen en gedesinfecteerd en dan kan ik gaan beginnen. Ongeveer 10 cm voor de navel maak ik een eerste, kleine snede. Daarna steek ik met een speciale, holle naald door de witte lijn de buikholte in. Via deze naald wordt de buik opgeblazen met medisch koolstofdioxidegas, zodat de buik zich vult en er overzicht in de buik ontstaat, zodat we met de camera goed van binnen kunnen kijken.

Terwijl de buik van Lizzy zich vult, leggen Monique en ik als een geoliede machine de rest van de spullen klaar. Net achter de navel maak ik vervolgens een tweede kleine snede. De buik is inmiddels opgeblazen zodat ik zonder gevaar de poort kan plaatsen, waardoor de scoop wordt ingebracht. De tweede poort wordt geplaatst op de plek van de holle naald en voorzichtig kantelen we de tafel naar mij toe.

De scoop glijdt soepel door de poort naar binnen en er ontstaat een prachtig, scherp beeld op het beeldscherm voor ons. Een korte inspectie in de buik laat een prachtige lever met galblaas, een mooi middenrif, met op de achtergrond Lizzy haar kloppende hart, een matig gevulde blaas en een gezond ogend darmpakket zien. Net achter de linker nier ligt Lizzy haar milt bovenop de eierstok. Voorzichtig schuif ik het orgaan naar me toe waardoor de eierstok in beeld komt. Aan de eierstok zit een gladde, glanzende, kleine baarmoeder vast, zoals verwacht bij een jonge hond. Met een tang pak ik de eierstok op, waarna mijn assistent deze voor mij aan de buikwand “ophangt”. Met het bloedvaten-seal-apparaat maak ik de eierstok bloedeloos los van haar ophangbanden en baarmoeder. Als een kleine boksbal hangt deze los aan de haak tegen de buikwand aan. Met de tang pak ik de eierstok vast en voelt het nog altijd een beetje alsof ik op de kermis ben: met een grijper proberen een bungelend voorwerp vlot te pakken. Lizzy wordt weer rechtop gedraaid en de eierstok via de poort uit de buik verwijderd. Het hele proces herhalen we vervolgens aan de andere zijde.

Zodra de beide eierstokken op mijn operatietafel liggen, verwijder ik de beide poorten uit de buik en laat ik zoveel mogelijk koolstofdioxidegas uit de buik lopen. Ik wil natuurlijk niet dat Lizzy straks met een opgeblazen gevoel naar huis gaat. De twee kleine wondjes worden gesloten met oplosbaar hechtdraad en afgedekt met een wondspray.

Ongeveer twee uur na binnenkomst in onze kliniek begroet ik de inmiddels lachende eigenaar opnieuw. De bezorgdheid is uit de ogen verdwenen zodra hij zijn vrolijke viervoeter op hem af ziet komen. Ik waarschuw natuurlijk nog wel dat het lijkt alsof er niets gebeurd is, maar dat Lizzy nog wel een aantal dagen rustig aan moet doen. De wondjes zijn aan de buitenkant nauwelijks te zien, maar moeten wel de kans krijgen om rustig te genezen.  Voldaan kijk ik ze beiden na als ze de kliniek verlaten. Wat is het toch een prachtige en veilige manier van opereren. Ik wil niet meer zonder!“

- Thamar de Lange | A7 Noord Dierenartsen

| Gepubliceerd op: 11 februari | Terug
Bel mij terug
{{error}}